Wyniki konkursu „Sztuczna inteligencja – przyjaciel czy wróg?
W dniu 27 marca 2024 r. podczas dnia otwartego w PANS w Jarosławiu odbyło się wręczenie dyplomów i nagród laureatom konkursu „Sztuczna inteligencja – przyjaciel czy wróg?, adresowanego do uczniów szkół ponadpodstawowych.
Celem konkursu była popularyzacja wiedzy o sztucznej inteligencji, rozwijanie kreatywności, uzdolnień publicystycznych i wrażliwości literackiej młodzieży oraz kształtowanie krytycznego myślenia.
Nagroda główna (słuchawki bezprzewodowe APPLE AirPods) za zajęcie I miejsca została przekazana Kajetanowi Lenikowi – uczniowi Liceum Ogólnokształcącego
nr 10 im. Stefanii Sempołowskiej we Wrocławiu.
Nagrodę za zajęcie II miejsca (bon podarunkowy) odebrał Dawid Bąk – uczeń Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusz Kościuszki w Lubaczowie.
Nagrodę za zajęcie III miejsca (bon podarunkowy) odebrała Oliwia Kuras – uczennica I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Jarosławiu.
Sponsorami nagród byli CRO Zając oraz ColorMedia
Kajetan nie mógł osobiście odebrać nagrody, ale przesłał podziękowania w formie filmu.
Poniżej prezentujemy zwycięzką pracę – wiersz autorstwa Kajetana Lenika pt.” Rola nie do odegrania”
Kajetan Lenik
ROLA NIE DO ODEGRANIA
Niezwykle bystre z nas istoty,
Jako ludzie jesteśmy znani.
Przychodzą nam do głów głupoty,
Chodź i powygłupiaj się z nami.
Różnych pomysłów mamy wiele,
Których owoce wszędzie widać.
Lecz spójrz, co się na świecie dzieje,
Coś tu zaczęło się rozwijać.
Budzi wśród nas okrutną grozę,
Niszcząc od środka nas powoli.
Wyręcza piękną, mądrą głowę,
Głusząc to, co od zawsze robi.
O inteligencji tu mowa,
Oczywiście nie o ludzkiej.
O tej, co na jej wzór zrobiona,
O fałszywej, po prostu sztucznej.
Bawi, mówi, szybko omami,
Nadciąga i przy tym nie zwleka.
Myje, czyści, razem z mózgami,
Chyba chce zastąpić człowieka.
Ona za niego pisze lub liczy,
Słowo czasem dobrać pomoże.
Rozum ludzki leży i kwiczy,
Sztucznemu oprzeć się nie może.
Sztuczny, lecz nie taki rozumny,
Jak by się mogło nam wydawać.
Bo ten tylko może być dumny,
Kto niesztucznie umie pomagać.
Pomagać, na różne sposoby,
Słuchając, ucząc, serce dając.
Ciesząc się bliskością osoby,
Swój cenny czas jej poświęcając.
Bo boty słyszą, co słyszeć chcą,
One nie wychodzą na ludzi.
One tylko swą misję mają,
W nich się uczucie nie budzi.
Sztuczny rozum tylko wykona,
On jedynie dane przemieli.
Ludzkiego przewyższyć nie zdoła,
Nie wprowadzi nowych idei.
Zamiast cennej każdemu pasji,
Działa po prostu maszyna.
Ważnymi wartościami gardzi,
To przyjaciółka fałszywa.
Niby zrobi, niby pomoże,
Człowieka w sukcesy wystroi.
Wnet nad światem przejmie kontrolę,
Rozumów się żywych nie boi.
Człowiek wymyśli oraz stworzy,
W swe pomysły życie tchnąć może.
On szerzej swe oczy otworzy,
Odkryje nowej wiedzy złoże.
On dołoży cenną cegiełkę
Do naszego świata rozwoju.
Czule przeprowadzi przez mękę,
Lub pomoże zasnąć w spokoju.
„Co autor na myśli mieć mógł?”
Założę się, że mnie spytacie.
Sztuczna inteligencja to wróg,
Na pytanie odpowiedź macie.
Ona nie wie czym jest opieka,
Jej nie obchodzą rozstania.
Bo rola drugiego człowieka,
To rola nie do odegrania.